W dniu 8 marca 2020 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: Ustawa). Ustawa przewiduje m.in. nowe rozwiązania w odniesieniu do relacji pracodawca – pracownik.
Ustawa przewiduje:
- możliwość polecenia pracownikowi przez czas oznaczony pracy określonej w umowie o pracę poza miejscem jej stałego wykonywania, tzw. praca zdalna;
- dodatkowy zasiłek opiekuńczy za okres nie dłuższy niż 14 dni dla pracownika z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem do lat 8 w razie zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły z powodu koronawirusa (COVID-19).
Polecenie wykonywania pracy zdalnej będzie dla pracownika wiążące. Przepisy nie określają maksymalnego okresu na jaki praca zdalna może zostać polecona pracownikowi, wskazano wyłącznie, że może być polecona na czas oznaczony. Biorąc pod uwagę, że okres wylęgania wirusa wynosi według danych Głównego Inspektoratu Sanitarnego nawet do 14 dni, taki okres pracy zdalnej wydaje się w pełni zasadny, co nie wyklucza możliwości polecenia pracy zdalnej na okres dłuższy (przepis nie przewiduje bowiem ograniczeń czasowych.
Z kolei dodatkowy zasiłek opiekuńczy nie wlicza się do maksymalnego okresu zasiłkowego (60 dni), który ma zastosowanie w przypadku „zwykłego” (inna przyczyna niż koronawirus) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Za okres pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego zasiłek, o którym mowa w art. 32 ust. 1 w/w ustawy nie przysługuje.
Ustawa zmienia również przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w wyniku czego:
- osoba chora na chorobę zakaźną lub podejrzana o zachorowanie na chorobę zakaźną (w tym koronawirus) może podlegać obowiązkowej hospitalizacji,
- osoba zdrowa, która pozostawała w styczności z osobami chorymi na choroby zakaźne (w tym koronawirus) podlega obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej przez okres nie dłuższy niż 21 licząc od ostatniego dnia styczności,
- kwarantanna lub nadzór epidemiologiczny mogą być stosowane wobec tej samej osoby więcej niż jeden raz, do czasu stwierdzenia braku zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego.
Krzysztof Berger / adwokat
